Korsarze nie są jednolistą grupą społeczną. W większości są to mieszkańcy Umbaru pochodzący z niegdysiejszych krzyżowań Númenoryjczyków z lokalnymi mieszkańcami. Część korsarzy wywodzi się jednak z Gondoru od zbuntowanych Dúnedainów, którzy w wyniku Waśni Rodzinnej – wojny domowej w Gondorze – postanowili przenieść się na południe i tam rywalizować o wpływy, aby w przyszłości odzyskać Gondor dla siebie.
Choć jest to duże uproszczenie, korsarzami nazywa się też czasem licznych buntowników z terenów pustynnych, a nawet przybyłych Haradimów. Rozszerza to definicję korsarza do niemal każdego mieszkańca okolic Umbaru z wyjątkiem Czarnych Númenoryjczyków, którzy postarali się zadbać o czystość krwi i zachować władzę nad portem-fortem Umbarem.
Charakterystyka i obyczaje
Korsarze są ludźmi niezwykle bitnymi i niezłomnymi. Nie jest łatwym znaleźć pośród nich osób nieznających się na wojaczce. Równie trudno odszukać tych, co nie znają się na morzu. Korsarze są doskonałymi marynarzami i kapitanami, niemal naturalnym jest dla nich czytanie map gwiazd i szacowanie pogody z ogromnym wyprzedzeniem, nie wspominając nawet o doskonałej znajomości pływów i prądów morskich. Oznaczają swoje statki czarnymi żaglami, oznaczającymi z reguły śmierć lub niewolnictwo dla tych, którzy nie zdążą przed nimi umknąć. Śmierć jest tematem bliskim umysłom korsarzy. Podatni na szepty Saurona, czasem stają mu się podlegli, co przekłada się na wyznawanie przez nich Ciemności.
Choć w sojuszu, wciąż starają się rywalizować o wpływy z Czarnymi Númenoryjczykami i Haradrimami, choć tych drugich traktują bez poważania, a jedynie z tolerancją. Haradrimowie wydają się ludem prymitywnym. Używają wszelkiego typu broni, żyją w odmętach piasków pustynnych, a zarazem są pełni talentów i woli przetrwania. Czyni to z nich lud tajemniczy, nie do końca zbadany czy pojęty. Ich język po dziś dzień jest niezwykłą tajemnicą dla językoznawców.
Wygląd
Korsarze są wysocy, ciemnowłosi i jasnoocy o silnych sylwetkach. Wbrew pozorom, korsarze przykładają wagę do ubioru, gustując w jedwabiach i wysokiej jakości bawełnie. W większości przypadków stosowane przez nich kroje są dyktowane przez gorąco pustyni i żeglugę wymagającą ruchowej koordynacji. Lubują się też w biżuterii – nie tylko kobiety się nią obwieszają, ale również u mężczyzn zwykłym jest nosić naszyjniki, a czasem również kolczyk lub dwa.
Haradrimowie są do nich zupełnie niepodobni. Choć również zwykle wysoci, Haradrimowie są smagli, oliwkowo bądź brązowoskórzy – muśnięci słońcem. Ich włosy i oczy są czarne, a sylwetka nieco smuklejsza, choć zahartowana życiem pustynnym. Osłaniają swoje ciała przed wiatrem lubując w turbanach, a jedynymi stosowanymi przez nich ozdobami są złote nici wplecione czasem w warkocze bród i czerwień zdobiąca szaty.
Bonus do broni:
- bicz, bolas
- cep, maczuha, morgensztern
- kopia
- kostur
- miecz dwuręczny, miecz krótki, szabla, sztylet
- łuk długi, łuk krótki, łuk refleksyjny
- włócznia