Regiony

Anorien

Najważniejsza prowincja Gondoru, jedyna po północnej stronie Ered Nimrais. Znajdująsię w niej wzgórza sygnałowe, a także Gościniec Zachodni i Południowy, a spośród lasów Las Szary, Druadan oraz Firien. Teren ten jest mieszaniną górzystego z nizinnym i lesistym. Kraina ta jest najbardziej narażona na ataki nieprzyjaciela. Na terenie tej prowincji znajduje się przede wszystkim Minas Tirith oraz zachodnie Osgiliath, mieszkańcy Anorien są najbardziej spokrewnieni z Numenorejczykami.

Lebennin

Nizinna kraina poprzecinana licznymi rzekami, pomiędzy górami Ered Nimrais, a morzem Belegaer. Tamtejsza ludność jest krępej budowy i o smagłej cerze, spokrewniona z Numenorejczykami oraz ludami z Gór Białych. Znajdują się tam liczne pola uprawne, a dwoma najważniejszymi miastami są Linhir i przede wszystkim Pelargir. Przez Lebennin ciągnie się zarówno trakt na południe, tzw. Droga do Haradu, a także gościniec prowadzący od Lossarnach do Minas Tirith.

Ithilien

Wschodnia prowincja Gondoru pomiędzy Anduiną, a górami Ephel Duath, przecięta przez rzekę Ithilduinę dzielącą Ithilien na północne i południowe. Do czasu póki Mordor był opuszczony przez Nieprzyjaciela była to kraina wypełniona wspaniałą, bujną florą i fauną. Stamtąd pochodzi między innymi drzewo Lebethron. Niestety, gdy twierdza Minas Ithil została przejęta przez Czarnoksiężnika z Angmaru, na krainę padł cień, a ludność zaczęła opuszczać te zbyt niebezpieczne tereny. W 2990 w Ithilien poza Nieprzyjacielem i nieliczną już zwierzyną można spotkać Strażników Ithilien – oddziały powołane przez namiestnika Denethora II do odpierania ataków wrogów. Pomimo jednak zagrożenia, kraina wciąż pozostaje urokliwym miejscem pełnym licznych potoków, lasów, wzgórz i wonnej zieleni.

Lossarnach

Kraina bogata w tereny górskie i doliny, znajduje się tam dolina Imloth Melui słynąca z rosnących tam róż, która często jest odwiedza przez mieszkańców Minas Tirith. Z tej krainy pochodzi między innymi. Morwena – żona byłego króla Rohanu – Thengla, matka obecnego władcy, Theodena. Ludność tej krainy jest niskiej i krępej budowy, natomiast ich władcą jest Forlong.

Belfalas

Jest to półwysep będący najpiękniejszą krainą Gondoru słynącą z zielonych wybrzeży, najważniejszym miejscem tam jest miasto Dol Amroth. Mieszkańcy tej krainy są wysocy o szarozielonych oczach. Przez krainę przebiegają dwie rzeki Ringlo i Morthond u ujścia których znajdował się ongiś port elfów Edhellond.

Miasta

Minas Tirith

Stolica Gondoru, Minas Tirith (sin. Wieża Czat) stanowi jedne z największych miast Śródziemia. Zostało zbudowane przez wygnańców z Numenoru podczas zakładania Południowego Królestwa, wraz ze swoją bliźniaczą twierdzą Minas Ithil (później Minas Morgul). Pierwotnie nosiło nazwę Minas Anor (sin. Wieża Słońca) lecz po przejęciu jej bliźniaczej twierdzy przez Upiory Pierścienia, zaczęło nosić swą aktualną nazwę.

Jest to gród zbudowany na siedmiu poziomach otoczonych białymi murami. Najniższy mur zwany Othramem został zbudowany ze specjalnego, czarnego kamienia. Wielka Brama stanowiąca część muru jest głównym wejściem do miasta, zaraz za nią zaczyna się dziedziniec. U końcu dziedzińca wznosi się potężna skalna ostroga przecinająca miasto na dwie części. Można dostać się z jednej części na drugą poprzez skalne tunele wydrążone w niej.

Najważniejszym miejscem jest Cytadela a przed nią plac z fontanną, na którym rośnie Białe Drzewo. Te niezwykłe drzewo towarzyszy miastu od założenia, sadzonka tego wieża została przywieziona z Numenoru jako część ich tradycji, sama sadzonka pochodzi z wyspy Tol Eressea gdzie znalazła się już na niej bezpośrednio z Nieśmiertlenych Krain. Z cytadeli z kolei wznosi się potężna Biała Wieża Ectheliona licząca około stu metrów. W cytadeli znajdują się przede wszystkim sala tronowa, pomieszczenia straży, a także wiele innych komnat o tajemniczym przeznaczeniu. Warto wspomnieć, że poziom niżej znajdują się również Domy Uzdrowień oraz domy posłańców i stajnie dla koni. Najwięcej domostw skupia się na najniższym poziomie miasta, z kolei na obrzeżach miasta poza murem znajdują się liczne farmy i pola uprawne.

Tutejszą ludność w zdecydowanej większości stanowią Gondorczycy, którzy mocno zmieszali się ze szlachetną krwią Dunedainów, stąd też ich wyraźne podobieństwo do nich. W mieście panuje wysoka kultura, a silna militaryzacja wyraźnie zmniejsza przestępczość. Dzięki zaawansowaniu technologicznemu problem nędzy nie dotyka większości społeczeństwa, a choroby nie rozwijają się ze względu na dobrą opiekę medyczną zapewnioną przez Dom Uzdrowień. Ludność Minas Tirith żyje jednak w cieniu grozy przed wrogiem na wschodzie. Dla mieszkańców ponury widok Ephel Duath i Mordoru jest codziennością.

Dol Amroth

Jedno z największych miast Gondoru, położone nad zatoką Belfalas stanowi stolicę regionu Dor-en-Ernil. Założone zostało przez Numenorejczyka Imrazora na miejscu dawnego elfickiego portu. Władcy Dol Amroth posiadają tytuł książęcy nadany im w 2050 roku TE, aktualnie nad miastem panuje książę Adrahil. Dol Amroth w swej architekturze zachowuje połączenie zarówno Gondorskiego stylu, lecz jest w nim widoczny akcent elfickich portów takich jak Mithlond czy Alqualonde. Elficki akcent z resztą przypomina niektórym wtajemniczonym srebrny łabędź w godle miasta na błękitnym tle. Okoliczne wybrzeża są bujnę we florę i rozmaite nadmorskie ptactwo, natomiast białe plaże są liczne od łabędzi i innych nadmorskich zwierząt. Woda jest przeźroczyście czysta, aż z dna zatoki rybacy są w stanie wyłowić nawet raki. Tutejsze miasto należy do bardzo bogatych ze względu na warunki handlowe jak i dostępność wielu dóbr wynikających z położenia geograficznego, co sprzyja również wysokiej kulturze. Tutejsza kawaleria uchodzi za jedną z najwspanialszych w Śródziemiu.

Pelargir

Najstarsze miasto na terenie Gondoru, zostało założone w 2350 roku Drugiej Ery przez Numenorejczyków. Stanowiło jedną z ich kolonii, ostatecznie stając się przystanią Wiernych, którzy w czasie zagłady Numenoru Isildur i Anarion dopłynęli tutaj i założyli Królestwa Na Wygnaniu. Z czasem, za sprawą króla Earnila I Pelargir stał się głównym portem Gondoru, tym samym stając się siedzibą Królów Żeglarzy. W swoim czasie jeden z królów – Castamir Samozwaniec, planował przenieść tutaj stolicę, jednakże plany spełzły na niczym gdy jego rebelia się zakończyła. Teraz Pelargir jest głównym ośrodkiem prowincji Lebennin, a jego znaczenie wynika z największego portu i wszelkich korzyści z tym związanych. Niestety, miasto dotknięte jest przez zarazę nieznanego pochodzenia, co znacznie osłabiło Gondorską flotę. Ucierpiało na tym nie tylko miasto ale cała pobliska prowincja, wraz tym wywołując zamęt u mieszkańców i doprowadzając wielu do nędzy. Miasto zamknęło bramy, zarówno wejść jak i wyjść można tylko i wyłącznie za sprawą wyjątkowych glejtów. Niestety ludność poza miastem, w obliczu zarazy jest skazana na siebie, co przynosi wiele negatywnych konsekwencji, zwłaszcza w świecie przestępczym.