Númenorejczycy byli niegdyś ludem przyjaznym elfom i Valarom. Zaczęło się to zmieniać, gdy Sauron podstępem zaczął zaciemniać umysł króla Númenoru – Ar-Pharazôna Złotego. Oddani mu ludzie zostali nazwani Niewiernymi, ponieważ nie uznawali Valarów jako zwierzchników świata.
Ar-Pharazôn ruszył zbrojnie na Aman wraz ze swoimi poplecznikami, zaś Elendil – związany krwią z rodem królewskim, zebrał najważniejsze artefakty Númenoru i polecił Wiernym udać się na statki w oczekiwaniu na zatopienie Númenoru przez Erú.
Fala powstała podczas kataklizmu zniosła statki Wiernych do Śródziemia. Ci, którzy przeżyli katastrofę i osiedlili się, zostali nazwani Dúnedainami (sin. Ludźmi Zachodu). Elendil jako pierwszy z Dúnedainów założył królestwo Gondoru i Arnoru, którymi władał z pomocą synów jako pierwszy Król Wszystkich Dúnedainów.
Początkowo Dúnedainowie żyli do trzystuset lat, jednak po zmieszaniu się z miejską ludnością, Númenoryjska krew w ich żyłach rozrzedziła się i doprowadziła do skrócenia ich życia do blisko stu lat. Nawet przedstawiciele czystej krwi rodów po utracie Númenoru zaczęła tracić długość życia i ta stała się porównywalna do lokalnych ras.
Obecnie istnieją dwie grupy Dúnedainów. Strażnicy Północy to ci, którzy usunęli się w cień i przyjęli koczowniczy tryb życia w okolicach Arnoru. W Gondorze zaś Dunedainowie stanowią tamtejszą arystokrację.
Charakterystyka
Dúnedainowie to lud, dla którego ważnym jest pochodzenie i tradycja. To ludzie dumni i szlachetni, pochodzący z rodzin o bogatej historii. Starają się manifestować wszelkie wzniosłe wartości. Dbają o Gondor i jego mieszkańców, z każdym pokoleniem pogłębiając urazę wobec Czarnych Númenoryjczyków i obrzydzenie do wszelkich kreatur Melkora, pochodzących z Mordoru.
Stanowią kastę szlachecką Gondoru, toteż są ludźmi wyedukowanymi. Wielu z nich zajmuje się wojaczką, jako że jest ona wśród Dúnedainów szczególnie umiłowana. Uważają wojowników za niezmiernie istotnych przedstawicieli swego gatunku, jako że własnymi dłońmi unicestwiają zło trawiące ich świat.
Część z nich zajmuje się też dziedzinami nauki i medycyną. Choć ta doznała pewnego regresu w stosunku do poziomu reprezentowanego przez dawnych mieszkańców Númenoru, wciąż stoi na wysokim poziomie – spełnia wszystkie potrzeby doczesnego Gondoru i jego mieszkańców.
Obyczaje
Dúnedainowie rekultywują dawne tradycje Númenorojczyków. Są personami dumnymi ze swego pochodzenia, dla których ważna jest tradycja i historia. Przed posiłkiem zdarza im się patrzeć na zachód, czcząc tym samym pamięć o swoim dawnym narodzie.
Nie zwykli się modlić, są jednak wierni Valarom. Przekazują opowieści o tym jak ich przodkowie doznali zaszczytu spotkania Erú i dawnej zażyłej przyjaźni z elfami. To z języka elfów wywodzi się nazwa Dúnedain – Człowiek Zachodu.
Zwykli za to czcić pamięć przodków, stawiając im grobowce jak zawsze czynili to Númenoryjczycy. Groby minionych rodaków są dla Dúnedainów miejscem nieomal świętym. W przeciwieństwie jednak do Czarnych Númenoryjczyków, Dúnedainowie nie rozważają kwestii nieśmiertelności i akceptują śmiertelne ciała.
Wygląd
Dúnedainowie od zawsze byli ludem wysokim o silnych ciałach (190cm/100kg mężczyźni; 175cm/70kg kobiety). Ich cera jest jasna, czasem nawet blada. Włosy mają czarne, a oczy są szare. Żyją do 120 lat.
Choć nie czują niesmaku w stosunku do niższych warstw społecznych, niełatwo znaleźć Dúnedaina odzianego w proste, tanie szaty. Ze względu na pozycję wykształcili lubość w stosunku do odzienia charakteryzującego klasy wyższe oraz do dobrej jakości rynsztunku.
Bonus do broni:
- cep, maczuga, morgensztern
- halabarda, kopia, włócznia
- kostur
- łuk kompozytowy, długi łuk
- miecz, krótki miecz, miecz dwuręczny
- młot bojowy
- sztylet
- topór bojowy