Poza Easterlingami, którzy służyli wręcz samemu Morgothowi zanim Sauron stał się głównym antagonistą elfów i ludzi, ludami, które sprzymierzyły się z Mordorem byli Haradrimowie i Czarni Numenorejczycy. Jednakże ich sojusze do czasu powrotu Saurona do Mordoru nigdy nie były wyraźne, raczej łączyły ich te same cele – zniszczenie Gondoru. Haradrimowie wielokrotnie napadali na Gondor, głównie przejmując Umbar gdy ten był w posiadaniu ich wroga, próbowali nie raz wedrzeć się wgłąb Południowego Królestwa jednakże kończyło się to fiaskiem. Haradrimowie zatem przyłączali się do Saurona widząc w nim odpowiedniego lidera, który łączył ludy południa i wschodu.

Wśród Czarnych Numenorejczyków zdarzało się również, że dołączali do Saurona, Ci natomiast mogli liczyć na znacznie większe względy, wiemy na pewno o Rzeczniku Saurona, tajemniczej postaci, która mieszkając w Mordorze stała się równie okrutna co orkowie, a służba ta odebrała mu jego dawna tożsamość, co wskazuje raczej zboczenie ze swojej natury Numenorejczyka i uleganie złu. Nie mniej jednak Czarni Numenorejczycy mają wiele cech wspólnych co inni Słudzy Nieprzyjaciela, a to sprawia ryzyko przejścia na Ciemną Stronę. Wiadomo również o dwóch Czarnych Numenorejczykach, którzy pod koniec II ery prowadzili wojska Haradu na Gondor – Fuinur i Herumor. Istnieją podejrzenia, że stali się oni później Nazgulami.

Mordor od zawsze ściągał niegodziwców. We Władcy Pierścieni mamy tekst Gandalfa o Gollumie: „Obawiam się jednak, że jedno jest niewątpliwe: powoli, wężowym sposobem, krok za krokiem, mila za milą podążył na południe, aż dotarł wreszcie do Mordoru. (…) Tak, do Mordoru – powtórzył Gandalf. – Niestety, do Mordoru ściągają najwięksi niegodziwcy, a Nieprzyjaciel użył całej swej woli, aby zebrać ich tam wszystkich.” Zatem można powiedzieć, że wraz ze wzrostem potęgi Saurona, ludzie źli coraz łatwiej poddają się woli Nieprzyjaciela, na przykład wspomniane wyżej ludy.